بررسی روان شناختی ابراز وجود در شخصیت خودشیفتة ابوفراس حمدانی و رومیات او (با تکیه بر نظریات روان شناختی «هاینزکوهت»)

خودشیفتگی عنوانی است که روان شناسان معاصر آن را برای پدیدة روانی خاصی به کار می برند که در افراد به وجود می آید. هاینز کوهت روان شناس برجستة معاصر آن را این گونه تعریف کرده است: «توجه و تمرکز بیش ازحد به خود همراه بااحساس غرور و افتخار و خودبینی». خودشیفتگی در دیدگاه کوهت دو ویژگی عمده دارد: 1) خودستایی و نمایش قدرت، 2) علاقة بیش ازحد به برتری خویش و مباهات نمودن به پدران و دستاوردهای آنها. در همین راستا این پژوهش می کوشد تا پدیدة خودشیفتگی را در شخصیت شاعر مشهور دورة عباسی، ابوفراس حمدانی، با تکیه بر دیدگاه های «هاینز کوهت» و با استفاده از شیوة توصیفی ـ تحلیلی بررسی نماید. نتایج تحقیق نشان می دهد، با توجه به نظریات کوهت در باب خودشیفتگی و با تأمل در اشعار «رومیات» ابو فراس می توان گفت وی به این پدیدة روحی و روانی دچار بوده است.